اخبار دیدنیها سرگرمی ادب شعر

سکین سرفه

پیاز یک شهرت جهانی در دفع خلط دارد. خواص بی نظیر آن در دفع باکتری ها و تمیزی مجاری تنفسی مثال زدنی است. این ماده غذایی حاوی میزان زیادی آنتی اکسیدان است و خواص سم زدایی و تصفیه کنندگی دارد

این ترکیبات مانند آنتی بیوتیک عمل می کنند چون قادر هستند با میکروارگانیسم هایی که به مجاری تنفسی حمله می کنند مقابله کنند. ترکیب عسل و پیاز یک درمان طبیعی محسوب می شود که از دوره باستان به عنوان یک شربت ضدسرفه استفاده شده است. این دو ترکیب خاصیت آنتی بیوتیکی و خلط آوری داند و سرفه را کاهش می دهند. در واقع شربت حاصل از این دو ماده غذایی مانع از حاد شدن مشکل سرفه می شود.

شما می توانید اطمینان حاصل کنید که با مصرف این دو ماده سیستم ایمنی تان تقویت می شود و قدرت بدنتان در برابر ویروس ها، باکتری ها و دیگر میکروارگانیسم های ایجاد کننده بیماری های دستگاه تنفسی افزایش می یابد.

عسل

عسل از طرف سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک درمان طبیعی برای سرفه و سرماخوردگی به رسمیت شناخته شده است. این ماده غذایی قدرت نرم کنندگی سینه را دارد و تحریکات آن را تسکین می بخشد. عسل می تواند علائم سرماخوردگی و سرفه را کاهش دهد. علاوه بر این عسل خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و باعث افزایش تولید ترکیباتی به نام سیتوکین می شود ک خواص ضد میکروبی دارد.

پیاز

پیاز یک شهرت جهانی در دفع خلط دارد. خواص بی نظیر آن در دفع باکتری ها و تمیزی مجاری تنفسی مثال زدنی است. این ماده غذایی حاوی میزان زیادی آنتی اکسیدان است و خواص سم زدایی و تصفیه کنندگی دارد. در نتیجه برای کنترل سرفه ها موثر عمل می کند. پیاز می تواند تحریک و خارش گلو را تسکین دهد. از ترکیب این دو ماده شربتی حاصل می شود که خواص عسل و پیاز را یکجا دارد و برای تسکین سرفه و تقویت دستگاه ایمنی موثر عمل می کند. می توانید مطمئن باشید که این شربت عارضه و خطری ندارد.

مواد لازم

پیاز متوسط 1 عدد

آب 2 لیوان (400 میلی لیتر)

آب لیموترش 1 عدد

عسل 2 قاشق (15 گرم) وش تهیه

پیاز را پوست گرفته و به قطعات درشت خرد کنید. سپس آن ها را با دو لیوان آب به مدت 15 دقیقه بجوشانید. سپس زیر شعله را خاموش کرده و اجازه دهید به مدت 5 دقیقه استراحت کنید. دو قاشق عسل و آب یک عدد لیموترش را به آب پیاز اضافه کنید. می توانید روزانه دو تا سه بار از این نوشیدنی بنوشید.

برای تهیه شربت پیاز و عسل می توانید به روش دیگری نیز عمل کنید:

عسل از طرف سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک درمان طبیعی برای سرفه و سرماخوردگی به رسمیت شناخته شده است. این ماده غذایی قدرت نرم کنندگی سینه را دارد و تحریکات آن را تسکین می بخشد

مواد لازم

پیاز 1 عدد

عسل 2 تا 3 قاشق (50 تا 70 گرم)

روش تهیه

پیاز را شسته و به قطعات ریز خرد کنید. آن را داخل یک ظرف شیشه ای بریزید. سپس عسل را به آن افزوده و اجازه دهید یک شب کامل بماند. صبح روز بعد ترکیب را از یک صافی رد کنید و شربت به دست آمده را در طول روز مصرف کنید. می توانید این شربت را به صورت خالص یا رقیق شده در آب میل کنید. توصیه می کنیم هر دو ساعت یک بار از این شربت مصرف کنید تا زودتر به نتیجه برسید.

البته در نظر داشته باشید که روش های طبیعی فوراً به نتیجه نمی رسند و لازم است شما درمانتان را به طور مرتب ادامه دهید. یعنی نمی توانید با مصرف یک قاشق از این شربت خانگی انتظار معجزه داشته باشید. اما مصرف منظم آن باعث تسکین گلو و کاهش سرفه هایتان می شود. اگر بهبود

دکتر علی شریعتی

یک روز ، درست یادم هست ، سالهای پرهیاهو و آشفته جنگ دوم بود. این جنگ عجیب ! جنگی که نه تنها همه حسابهای دنیا را به هم زد بلکه علم را بی آبرو کرد و فلسفه رایج تاریخ را که قرن نوزدهم به آن می بالید بر باد داد و یک بار دیگر ، مثل صدها بار دیگر ، اما این بار از همه دندان شکنانه تر ، نشان داد که تاریخ و جامعه یعنی “انسان” همیشه با “حساب و کتاب” های فلسفه و علم و منطق و موازین عقلی جور نمی مانند .

نه تنها در قالبها و فرمولهایی که ما برایش طرح می کنیم نمی گنجند ، که به خلق و خو و رسم و راه معمول خویش هم همیشه وفادار نیستند . مگر ندیدیم که تاریخ از کمون اولیه به سِرواژی و از آن به فئودالیته و از آن به بورژوازی آمد و از آن به مرحله سرمایه داری صنعتی و امپریالیسم اقتصادی رسید و در این مسیر ، همه در انتظار ظهور پرولتاریا بودند که قیام کند و بر کاپیتالیسم بشورد و پس از جنگی انقلابی ، پیروزی قطعیی را که جبر تاریخ مقدّر کرده بود به دست آورد و ناگهان طوفانی برخاست و جهان زیر و زبر شد و آنچه در وهم کسی هم نمی گنجید در متن تاریخ و بر روی زمین پدید آمد و درست در همان هنگام که باید شاهد جنگ پرولتاریا با سرمایه داری می بودیم ، دیدیم که این دو با هم همدست و همگام و همدل شده اند و با فاشیسم که هیچ کس نمی دانست و نمی داند که چه صیغه ای است ، از کجا آمد و چگونه سر زد ، می جنگند ! فاشیسم ، بربریتی که نه تنها حساب و کتابهای جهان را بر هم زد ، بلکه “دیالکتیک” را هم خجالت زده کرد و جبر تاریخ را مبهوت و انگشت به دهان !

سالهای جنگ بود ، سرخ و سیاه ، کارگر و سرمایه دار هر دو یک “تز” شده بودند و با “آنتی تز” نوظهور ِ غیر منتظره فاشیسم می جنگیدند و دو نقیض که هزاران سال است منطق ، محال می داند و عقل ، تصورش را هم نمی کند ، با هم جمع شدند و چه جمعی ! و علیه دشمن مشترکشان ( اشتراک دو نقیض هم از آن حرفهاست ! ) جنگی بر پا کردند که ما در آن “رُل نعش” را بازی کردیم و چه ماهرانه ! یعنی دمرو افتادیم تا آن دو تز و آنتی تز که همزیست شده بودند از پشت و پهلوی ما عبور کنند و ما ، ملتی دو هزار و پانصد ساله و بلکه بیشتر ،تبدیل به “پل” شویم در زیر سُم قدّاره بندانِ غارتگر و خویشاوندی که یکی آزادی را مسخره کرده است و دیگری سوسیالیسم را و هر دو ، ما مومنین ساده دل روشنفکر نیم بند را !

به هر حال ، سالهای خون و ویرانی و شکست و پیروزی بود ؛ سالهایی که حال ما مصداق شعر شاعر شده بود که :

میان ابرو و چشم تو ، گیر و داری بود

در آن میانه شدم کُشته ، این چه کاری بود ؟

و جنگ جهانگیری که در آن هر کدام پیروز شده بودند ، سهم ما معیّن و مقدّر ما محفوظ بود :”نان خاک اره” و “نجابت ملّی”! اما ، نه ، از فیض عظمای دیگری هم برخوردار بودیم و آن “مباحثه” بود و انجام رسالت روشنفکران ما که عبارت بود از مبارزه با مذهب و مجاهده در راه اثبات فلسفی و علمی و تاریخی و دیالکتیکی و طبقاتی و سوسیالیستی و پرولتاریایی ِ حقانیت خلافت بلافصل و امامت و ولایت استالین ، معلم خردمند بشریت ، و توجیه اعمال و رفتار و گفتار او از طریق احادیث موثق و روایات مستند و منصوص رسیده از حضرت ختمی مرتبت ، عقل کل و ختم رسل. و کوشش در پخش رساله های عملیه و عمل به فتاوای صادر شده و خلاصه ، کما فی السابق سینه زنی و مسئله گویی و تقلید از نایب امام و تعظیم “شعائر” و حفظ “بیضه سوسیالیسم”!

فرقی ندارد، مگر تغییر اسم و رسم ، آدم را عوض می کند ؟ اما نه ، فرقی داشت ، در آنجا علما عقاید و احکام را از چهار منبع استخراج می کردند : کتاب و سنت و عقل و اجماع و در این جا ، روشنفکران عقل و اجماع را پاک مرخص کردند و ماند کتاب و سنت که آن هم تاویل و تفسیرش عمل ِ خلیفه وقت بود !

و خلافت هم نه بر اجماع سنّی و وصایت شیعی ؛ که بر شیوه زیدی : القائم بالسیف !

غزل امام خامنه ای در خصوص امام زمان عج

خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود

ز دام خال سیاهش کسی رها نشود

خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار

به نزد یار چو ما پست و بی بها نشود

جواب ناله ی ما را نمی دهد "دلبر"

خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود

شنیده ام که از این حرف، یار خسته شده

خدا کند که به اخراج ما رضا نشود

مریض عشقم و من را طبیب لازم نیست

خدا کند که مریضی من دوا نشود

ز روزگار غریبم گشته است معلوم

شفای ما به قیامت بجز رضا نشود

ن:هرم بزرگ جیزه، باغهای معلق بابل، نیایشگاه آرتمیس، تندیس زئوس، آرامگاه هالیکارناسوس، تندیس غول‌پیکر رودس و فانوس دریایی اسکندریه

نکته دیگر در مورد این آثار انتخاب عدد هفت برای تعداد آنهاست. دلیل این امر هم مقدس بودن این عدد است. عدد هفت چه در گذشته و چه در حال، برای انسان محترم و مقدس بوده بطوریکه تقریباً در هر گونه تقسیم بندی به این عدد توجه شده‌است.عجایب هفت‌گانه، به هفت اثر برتر معماری و مجسمه سازی دوران باستان اطلاق می‌شود. این هفت اثر ظاهراً اولین بار توسط یک فنیقیایی یونانی‌الاصل به نام انتیپاتر صیدایی در قرن دوم پیش از میلاد در یک کتاب ثبت شده‌است، اگر چه این کار به افراد دیگری همچون فیلو اهل بیزانتیوم، استرابون ,هرودوت و دیودور سیسیلی نیز نسبت داده شده است. انتیپاتر در شعری در سال ۱۴۰ پیش از میلاد چنین سروده است: « پیش از این به چشم خود دیده ام دیوار بابل پر عظمت را که گذرگاه ارابه هاست، و نیز مجسمه زئوس را بر کرانۀ آلفوس، باغهای معلق و کولسوس خورشید را، اُبهت اهرام سر به آسمان سائیده و آرامگاه بی کران ماسول را؛ امّا آنزمان که نظاره میکردم خانۀ آرتمیس را بنا شده بر ابرها، نبوغ آن همه اعجاز در نظرم رنگ باخت و با خود اندیشیدم: پس از المپ، خورشید چیزی به این عظمت ندیده است، هرگز.» [۱] به هر حال آنچه مسلم است این است که وی در زمانی می‌زیسته که تمام این شاهکارهای هنری سالم و موجود بوده‌اند و او نمی‌خواست ویرانه‌ها را به هم عصران خود معرفی کند.

AM

من از معراج آسمانها می آیم 

همه ی طبقات آسمان را گشته ام ، در دل ستاره باران نیمه شبهای روشن و مهربان تابستان ، بر جاده کهکشان تاخته ام ، صحرای ابدیت را درنوردیده ام ، بال در بال فرشتگان ، در فضای پاک ملکوت شنا کرده ام ، با خدایان ،ایزدان با همه ی الهه های زیبای آسمان ، با همه ارواح جاویدی که در نیروانای روشن و بی وزش آرام یافته اند آشنا بوده ام .از هر جا ، از هر یک یادی ، یادگاری ، برایت آورده ام . از سیمای هر کدام زیباترین خط را ربوده ام ، از اندام هر یک نازنین طرح را گرفته ام ، از هر گلی ، افقی ، دریایی ، آسمانی ، چشم اندازی ، رنگی دزدیده ام ، و ، با دست و دامنی پر از خطها و رنگها و طرح های آن سوی این آسمان زمینی ، از معراج نیمه شبان تنهایی ، به دامان مهربان تو – ای دامن حریر مهتاب شبهای زندگی سیاه من – فرود آمده ام ، نشسته ام تا آن ودیعه ها که از آسمانها آورده ام در دامن تو ریزم . 

برگرفته از کتاب هبوط در کویر 

من یاور یقین و عدالتم ، من زندگی ها خواهم ساخت، من خوشی های بسیار خواهم آورد من ملتم را سربلند ساحت زمین خواهم کرد، زیرا شادمانی آنها شادمانی من است.

* * * * * * * * * * * *

من به خاطر ندارم در هیچ جهادی برای عزت و کسب افتخار ایران زمین مغلوب شده باشم

* * * * * * * * * * * *

همیشه با هم یکدل و صمیمی بمانید تا اتحادتان موید و پایدار بماند

* * * * * * * * * * * *

حرمت قانون را بر خود واجب شمارید و خصایل و سنن قدیمی را گرامی بدارید

* * * * * * * * * * * *

کارتان را آغاز کنید، توانایی انجامش بدنبال می آید .

* * * * * * * * * * * *

همواره بیاد داشته باشید آخرین کلید باقیمانده، شاید بازگشاینده قفل در باشد

 * * * * * ** * * * * *

آنان که با افکاری پاک و فطرتی زیبا در قلب دیگران جای دارند را هرگز هراسی از فراموشی نیست چرا که جاودانند

 * * * * * ** * * * * *

فرمان دادم تا بدنم را بدون تابوت و مومیایی به خاک بسپارند تا اجزاء بدنم ذرات خاک ایران را تشکیل دهد

* * * * * * * * * * * *

باران باش و ببار و نپرس کاسه های خالی از آن کیست

* * * * * * * * * * * *

هر برادری که از منافع برادر خود مانند نفع خویش حمایت کرد به کار خود سامان داده است

جانا قبول گردان این جست و جوی ما را

بنده و مرید عشقیم برگیر موی ما را

بی ساغر و پیاله درده میی چو لاله

تا گل سجود آرد سیمای روی ما را

مخمور و مست گردان امروز چشم ما را

رشک بهشت گردان امروز کوی ما را

ما کان زر و سیمیم دشمن کجاست زر را

از ما رسد سعادت یار و عدوی ما را

شمع طراز گشتیم گردن دراز گشتیم

فحل و فراخ کردی زین می گلوی ما را

ای آب زندگانی ما را ربود سیلت

اکنون حلال بادت بشکن سبوی ما را

گر خوی ما ندانی از لطف باده واجو

همخوی خویش کردست آن باده خوی ما را

گر بحر می بریزی ما سیر و پر نگردیم

زیرا نگون نهادی در سر کدوی ما را

مهمان دیگر آمد دیکی دگر به کف کن

کاین دیگ بس نیاید یک کاسه شوی ما را

نک جوق جوق مستان در می‌رسند بستان

مخمور چون نیابد چون یافت بوی ما را

ترک هنر بگوید دفتر همه بشوید

گر بشنود عطارد این طرقوی ما را

سیلی خورند چون دف در عشق فخرجویان

زخمه به چنگ آور می‌زن سه توی ما را

بس کن که تلخ گردد دنیا بر اهل دنیا

گر بشنوند ناگه این گفت و گوی ما را

مولانا

موضوعات مرتبط: اشعار مولانا